Met alle Chinezen . . .

Nie-haw everybody, nie-haw,

en met deze Mandarijnse begroeting weten jullie ineens dat we （sinds een dag of 10）in China - meer bepaald in de Z-Westelijke provincie Yunnan - zijn aanbeland. De boetes voor overgewicht en verstrijken van onze visa werden netjes betaald zodat een ijzeren vogel ons zonder verdere problemen de grens over zette.

Onze eerste rit （in het donker） richting hostel in Kunming maakte ons van de eerste minuut duidelijk dat we in een totaal andere wereld waren terecht gekomen. We hadden precies een ritje gemaakt in de teletijdmachine van professor Barabas. Grote en drukke straten，mega-grote gebouwen，felgekleurde neonlichten langs alle kanten (en dus electriciteit, zelfs 's nachts!), winkels a gogo, electronica, en meterbrede fietspaden. Kunming lijkt op een groot shoppingcenter. De miljoenen toeterende en stinkende scooters die Myanmar rijk was werden in China vervangen door evenveel geruisloze en propere electrische exemplaren. Wel verschieten wanneer zo'n ding plots naast jou opduikt zonder dat je iets in de mot hebt. Zien we hier een overheid met visie aan het werk, of is het gewoon veel goedkoper om je scooter een nachtje in de muur te pluggen dan het beestje zijn dagelijkse portie brandstof te tanken?

Als je dacht dat er in Belgie soms veel Chinezen zijn, dan moet je eens naar China komen. Chinezen dat ze hier hebben, Chinezen! Hun mentaliteit is helaas echter dag en nacht verschil met die van de Myanmarezen. Dat was even wennen voor ons... We worden nauwelijks opgemerkt， mensen lijken vaak onverschillig om te helpen, onvriendelijk en soms op het onbeschofte af... Maar goed, dat is naar onze westerse normen， wij moeten het Chinese `denken` misschien nog beter leren kennen. Wij tweetjes zijn dan ook maar enkele van de vele toeristen die hier neerstrijken, dus waarom zouden ze moeite doen. En in Europa krijg je op straat ook nauwelijks een goeiendag op straat， nietwaar？Qua dagelijkse gewoontes is het wat aanpassen. In een openbaar toilet je behoefte doen terwijl er enkele centimeters van je neus andere mensen hun beurt staan af te wachten en je tegelijk ook nauwkeurig bestuderen（het concept “toiletdeur” hebben ze hier nog niet uitgevonden），je moet wel effe een “klik” maken.

Zonder kennis van het Chinees is het ook niet zo eenvoudig om je duidelijk te maken， laat staan iets te vragen.. Onze gebarentaal wordt hier blijkbaar ook moeilijk begrepen. Benieuwd wat dat gaat geven als we binnenkort met de fiets het platteland （weg van de toeristische steden）in trekken en aangewezen zullen zijn op de locals om de weg te vinden. Wordt nog spannend..

Het klimaat kunnen we hier dan wel apprecieren. Kunming noemen ze de stad van de `eeuwige lente`， een zalig temperatuurtje van rond de 20 graden...Die paar graden minder doen ons deugd na de warmte van Myanmar, en nu hebben we die pullekes tenminste niet voor niks meegezeuld. Het landschap buiten de steden is er dan ook naar; overal bloeien de Japanse kerselaars，het groen op de bergen is bij momenten uitbundig, en we zien hier en daar toch al een bergrivier zijn best doen om indruk te maken. En niet zonder succes.

Helaas probeert de overheid de toerist het hier iets te veel "naar zijn zin" te maken. Bosweggetjes werden al te vaak vervangen door mooi geplaveide paden, en zomaar een berg of tempel op- of binnenwandelen lukt vaak niet meer zonder eerst de kassa te moeten passeren. En dan is de charme er vaak af. Gelukkig biedt Yunnan (de provincie waar we nu rondreizen) voldoende alternatieven om vaak met open mond naar alle natuurpracht te blijven gapen.

Het "stone forest" rond Kunming bijvoorbeeld was ronduit verbluffend. Het water dat hier duizenden jaren lang voorbij stroomde vormde een soort "bos" van rotsformaties die tientallen meters boven je uit torenen. Goed om een hele dag in rond te dolen, alle gevoel van richting te verliezen en gewoon "waaw" te zuchten.

De fietsen doen ondertussen weer "onderuren"  ;-)  We bleven 5 dagen in Kunming hangen en zijn nu al 3 dagen in het toeristische Dali aan het "laid-back-en". Het feit dat we een 3-maand visum voor China hebben helpt er niet echt aan. Enerzijds hebben we wat schuldgevoel over onze luie manier van fietsen, anderzijds willen we niet alles gauw-gauw en "halftegat" doen. Als je weet dat ze hier prima bakkerijen hebben, ijsjes voor Leen, en home-made shepherd`s pies in het hotel die werkelijk yummie zijn, dan snap je ons wel zeker?  :-) Even de backpacker uithangen， kan gene kwaad zeker， al gaan we toch ook blij zijn als we straks terug op ons fietske zitten， ver weg van de toeristische steden， tussen de velden. Gisteren hebben we al een fietstochtje gemaakt rond het meer， op kleine zandweggetjes tussen de velden en door de kleinere dorpjes en hebben hier zeker van genoten. Yunnan zou heel erg toeristisch moeten zijn en dat is het ook， al vinden wij dat dit super goed meevalt en we vooral Chinese toeristen tegenkomen， die met momenten ontzettend luid kunnen zijn， maar tegelijk ook wel grappig om naar te kijken ：-）

Morgen terug de fiets op， de bergen in， ole， onze billetjes en kuiten gaan de komende weken weer serieus afzien， want nu gaan we echt de bergen in， richting Shangri-La （aan de voet van de Himalaya， niet zo gek ver weg van Tibet）， waar het momenteel ook sneeuwt， op een kleine 4000m hoogte. Mooi zal het wel zijn， daar kijken we al naar uit， een extra pull hebben we in elk geval al gekocht， de tent en kampeerspullen hebben we achtergelaten in Kunming （daar komen we toch nog terug）.

Voila， wij gaan hier nog eens de `chocolate cake with icecream and chocolatesauce` proberen ；-） (Stef: < zucht >) en gaan shoppen voor een paar cd`kes en dvd`kes， ze hebben hier een paar winkeltjes met supergoeie muziek en films voor een prikje.

Tsai-tse （of zoiets） en tot de volgende！

Steen en Lef xxx

PS: De foto's van Myanmar zijn eindelijk opgeladen geraakt, zie in de album "Myanmar". De selectie uit 1000 foto's was soms hartverscheurend, er zijn er dan ook een 100-tal overgebleven, sorry.