De zegen en wraak van Boedha

Mingalaba !

Nee, nog steeds niet de fiets op… We doen het hier op zn Myanmarees, op t gemakske ;-) Nog een laatste dagje in Mandalay, morgen gaan we het ruigere werk aanvatten, met de fiets door het helse verkeer en stoffige wegen, eindelijk!

In Yangon brachten we nog een bezoek aan de Schwedagon Paya, ronduit indrukwekkend. Een kollos van 100m hoog, bedekt met gouden platen. Hoe hoger, hoe meer decadentie aan goud, diamanten ter grootte van een vuist, jade en robijnen. Een ongelooflijk schril contrast met de eenvoud (mogen we zeggen armoede ?) van de meeste Myanmarezen. Misschien was het zo indrukwekkend omdat het een van de eerste pagodes was die we bezochten; in en rond Yangon alleen al zijn er een paar 100, welliswaar niet van deze grootte. Onmogelijk om ze allemaal te bekijken, en eerlijk gezegd, op de duur heb je het wel gezien. Die paar dagen sightseeing in Yangon, zonder fiets, waren wel nodig om te acclimatiseren. Terwijl jullie daar waarschijnlijk nog zitten te bibberen, is de warmte hier redelijk (in de voormiddag) tot moeilijk te verdragen in de namiddag wanneer de thermometer boven de 30 graden piekt. Toch even melden dat het nu hier (nog net) het “koude” seizoen is, en sommige Myanmarezen zie je dan ook op straat met een lange broek, dikke vest en lekker warme muts over hun oren. Je krijgt het al ongemakkelijk als je ze zo ziet.

Ondertussen zijn we dus verkast naar Mandalay, een stuk noordelijker. We vreesden het ergte toen we zagen hoe onze fietsen onderaan het bagageruim van de bus werden gepropt, onder een pak andere dozen en bagage. Maar Boedha was ons uitermate gunstig gezind, en de fietsen kwamen er volledig intact uit, na een rit van zo’n 15 uur hobbelend en bobbelend door Myanmar. Het bekijks dat we kregen toen we onze fietsen monteerden bij aankomst was werkelijk hilarisch. Wat begon als een publiek van 5 man, groeide snel uit tot een meute van pakweg 30 nieuwsgierigen. Die eerste kilometers peddelen deden wel deugd eerlijk gezegd, al is het verkeer hier een gigantische mierenest. Vooral niet nadenken, ‘go with the flow’ en zeker niet remmen.

Maar hebben we niet genoeg offers gebracht aan de monikken in Yangon, hebben we een of andere beleefdheidsregel overtreden? Feit is dat in de afgelopen dagen Boedha ons minder goed gezind geweest is. Stef is zo’n 2 dagen plat blijven liggen, onderbroken door een occasionele spurt richting toilet. Waarschijnlijk een eerste voedselvergiftigingske, en het zal niet het laatste zijn. Leen is dan er dan maar alleen op uit getrokken in en rond Mandalay. Nog een pagoda of 6 bezocht, een stuk of 20 boedhabeelden en gouden pagodas bewonderd, een mens raakt er snel gewoon aan.

Ondertussen hebben we al een beeld gekregen (beperkt welliswaar) van het leven van Aung Modaal, wat zich voor 90% in en rond de straat afspeelt, met alle chaos vandien. Zij die op zoek zijn naar wat rust en “zen”, zijn hier (in de steden althans) aan het verkeerde adres. Maar van de gespannen sfeer waar we soms over horen in het westen is hier weinig te merken. De mensen beredderen zich elk op hun manier en hebben geleerd zich aan te passen aan de grillen van het regime, zo lijkt het toch op het eerste zicht. Electriciteit wordt bv. afgesneden gedurende de dag en opnieuw aangezet ‘s nachts. Heel amusant als je net een douche neemt en het licht gaat uit, om maar te zwijgen over toiletbezoek. :-) De meeste shops hebben hier dan ook een generator die staat te ratelen zodra het nodig is, vaak dus.

Op rustige momenten, vaak als er niet te veel volk id buurt is, krijg je soms wel wat te horen over hun weerzin tegen het regime; sommigen verlangen terug nr de koloniale tijd, sommigen nr het communisme van weleer. De overheid geeft geen bal om de mensen hier. Moeilijk te begrijpen en te verteren, bv. als je door de nieuwe hoofdstad (Nay Pyi Taw) passeert, pal in het midden vh land, een soort niemandsland vol kasten van huizen en grote moderne chinees aandoende overheidsgebouwen, grote ronde punten met veel verlichting… Ver weg van de realiteit. Op TV is het nieuws gevuld met enkel en alleen beelden vh leger en de generaals; internationaal nieuws bericht over voetbal in Schotland en nieuwe soorten bloemen in de plantentuin van Shangai (?!)

Morgen dus de fiets op, voor het eerste dagje nog rustig aan, richting Sagaing (zo’n 20 km), met wat stops en bezoekjes aan Amarapura en Inwa tussenin. Daarna gaat het richting Bagan, opnieuw (oude) temples gaan bekijken… Benieuwd wat het gaat geven, want buiten de hoofdwegen, zijn de wegen hier vooral heel stoffig en heel hobbelig, avontuur verzekerd!

Wij gaan nog een tempeltje bezoeken vandaag ;-) en een duikje in het locale Wezenbergzwembad proberen.

Thwa ba oun meh.

Steen & Lef

PS: voor fotos nog even geduld, het opladen lukt nog altijd niet...